Και τα αγριόχορτα; Ναι και τα αγριόχορτα...

Η ιστορία είναι πραγματική. Αλλά ονόματα και υπολήψεις δεν θίγουμε. Στην επαρχία, λοιπόν, λειτουργεί δημόσιος παιδικός σταθμός. Με ωραίους χώρους, σωστή δομή για τα μικρά παιδάκια, με τεράστιο προαύλιο. Αλλά κι ένα σωρό προβλήματα. Υγρασία, γεμάτο αγριόχορτα, σπασμένες κούνιες.

Μεταξύ άλλων, λοιπόν, σε αυτό το τεράστιο προαύλιο, υπάρχουν και δύο μπασκέτες. Κανονικές μπασκέτες. Θα πει κανείς, τι τις χρειάζονται τις κανονικές μπασκέτες παιδάκια 3-4 ετών. Προσπαθήστε να μπείτε στο μυαλό τους και θα καταλάβετε...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Μέσα σε πολύ κακές οικονομικές συνθήκες, λοιπόν, ο Δήμος προσπάθησε να φτιάξει τις δύο μπασκέτες για τα παιδάκια. Οι οποίες, πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, είναι πλέον και επικίνδυνες. Διότι είναι σπασμένες και κάθε φορά που περνάς από κάτω φοβάσαι μην πέσει τίποτα στο κεφάλι σου, αφού ταμπλό και στεφάνια κυριολεκτικά κρέμονται.

Έστειλε, λοιπόν, ο εντεταλμένος του Δήμου συνεργείο για να αντικαταστήσει τις σπασμένες μπασκέτες με καινούριες. "Πετάχτηκε", λοιπόν, ο πρόεδρος της κοινότητας και άρχισε να φωνάζει... "πού τις πάτε τις μπασκέτες, είναι δικές μου". "Τις σπασμένες;" Ναι τις σπασμένες..."

"Και τα χόρτα;", ρώτησε κάποιος για πλάκα. "Ναι και τα χόρτα", απάντησε ο πρόεδρος καθόλου για πλάκα. Και είναι αλήθεια, δεν έχει καθόλου πλάκα. Είναι απλά μια ιστορία καθημερινής τρέλας στην ελληνική πραγματικότητα.

Οι σπασμένες μπασκέτες παρέμειναν στο προαύλιο για να απειλούν τα κεφάλια παιδιών 3-4 ετών και για να τους θυμίζουν ότι για να παίξετε μπάσκετ, θα πρέπει να πάτε αλλού. Από εκεί να σας διώξουν, για να ξαναπάτε αλλού. Μέχρι που το κεφάλι σας θα γίνει τόσο ξερό, όσο εκείνων που ορίζουν καταστάσεις στην Ελλάδα, ώστε να μην σπάει...

Οποιαδήποτε ομοιότητα με την μπασκετική ΑΕΚ, που ψάχνει να φτιάξει γήπεδο και να δώσει "ζωή" σε αθλητικές εγκαταστάσεις που ρημάζουν στη χώρα μας, είναι ασφαλώς συμπτωματική...

Άλλωστε, κάποια "θέματα" δεν χρειάζονται και πολύ μεγαλύτερη έρευνα. Αρκεί να τα αντιλαμβάνεσαι στην πραγματικότητά τους. Καλύτερα στην Ελλάδα να είναι σπασμένα, έστω "πεθαμένα", αλλά "δικά σου", παρά ζωντανά και ενεργά και να τα χαίρεται ο διπλανός σου. Γιατί στο κάτω - κάτω, ποιος είναι αυτός;